Goodbye 2014 and hello 2015

Dit jaar was een hectisch maar ongelooflijk jaar. Veel ups en downs.

Alles op een rijtje,

Wonen

Ondanks alle drukke reactie op woningen wil het maar niet lukken. Tot overmaat van ramp waren we bijna genoodzaakt om in een tuinhuisje te blijven tot we wat hadden. Maar 3 dagen voor we het huis uit gingen kregen we een heel leuk telefoontje van AdHoc die een pandje voor ons had. Natuurlijk zeiden wij meteen ja en zijn de volgende dag het contract gaan tekenen en meteen er heen gereden. Nu wonen we sinds juni in een klooster, maar we hebben we een onwijs grote woning voor zolang het kan. Wij hebben geen klagen. Natuurlijk blijven wij nog steeds reageren op woningen maar voorlopig zitten we in elk geval goed.

Werk

Al in sinds 2013 ging het in de zorg al niet goed en ik kreeg weinig werk. Me jaar 2014 begon vreselijk ik ben verder gaan zoeken buiten me plaatje en werkte 2 maandjes bij starbucks op schiphol.

Dit liep natuurlijk uit op weer werkloos zijn na 2 maanden. Tot overmaat van ramp kon ik ondanks me harde solicitaties geen werk krijgen en ben maar even gaan werken bij McDonalds. Wat is dat vreselijk zeg als je daar moet werken met de gedachten dat je gewoon een papiertje hebt.

Na veel ellende kwa werk kon ik godzijdank terecht bij de thuiszorg waar ik nu nog steeds zit.

Liefde

En wat me jaar helemaal geweldig maakte en alles doet vergeten is dat ik ten huwelijk ben gevraagd door me allerliefste schat in Parijs en ja bij de eifeltoren, en drAag ik nu een prachtig ring, die ook nog eens van zijn lieve moeder is geweest.

Nu maar eerst flink sparen voor de grote dag.

2015

Ik hoop dit jaar weer verder te kunnen met opleidingen, dat we een vaste woning krijgen, dat ik eindelijk me gewicht bereik die ik wil. Dus op naar 2015 met alle lieve vrienden en me geweldige ouders broertjes en zusje. Laat 2015 een geweldig jaar worden

Ik ben verloofd!!

Via Ticketveiling een heerlijk weekendje Parijs gescoord. Een onwijs lief verjaardagscadeautje van me schat. Een 2 daagse busreis met overnachting.
Ik had de keus, London of Parijs. beide nog nooit geweest. en kwa afstand maakte het eigenlijk niet veel uit. Uiteindelijk de keuze gemaakt voor Parijs.
op 28/11 was het dan zo ver, ik altijd de stress of ik alles heb, is het me vriend die er wel voor zorgde dat ik alles had en rust had. Je zou je ID maar vergeten.
Daar stonden we dan om 12.15 in de vreselijk kou, Amsterdam RAI, P18 die opengebroken was. Tja zou die bus dan wel hier komen? Er was amper ruimte om er te stoppen. Wel was er een halte, maar niet voor touringcars. Toch maar even de reisorganisatie gebeld."Meneer er staat hier dat jullie pas om 2 uur opstappen" WAT! schreeuwde ik. niet nog langer in de kou! Gelukkig maakte de meneer aan de anderen kant van de telefoon een foutje, dat was voor de 3daagse busreis. Er waren op deze parkeer plaats wel degelijk mensen opgehaald dus we konden gewoon blijven staan.
Na een half uurtje kwamen er medereizigers bij, wat me al een wat rustiger gevoel gaf.
We waren 1 van de eerste die in de bus zaten heerlijk rustig konden we in elk geval even onze ogen dicht doen. Helaas duurde die rust niet lang en kwamen we aan in DenHaag, en lading rumoerige en dronken mensen stapte in. 'dit wordt een lange rit'.
eenmaal in Parijs aangekomen hadden we de keuze, direct uitstappen bij de boten waar we gedropt zouden worden. of met de chauffeur mee rijden naar het hotel en vanuit daar met het OV naar de stad gaan. Wij wilde graag lekker onze eigen weg en kozen daarom om eerst mee naar het hotel te gaan. deze bleek aan de rand buiten de stad te zijn. na 13 uur in de bus gezeten te hebben was ik die bus helemaal zat en tot overmaat van ramp reed de chauffeur nog eens verkeerd ook. daar ging de helft van de dag.
tegen 4 uur stonden we dan eindelijk in de rij bij de Eifeltoren. jemig wat een rij, 45min voor we eindelijk in de lift stonden. Wat ging deze snel! op de 3e etage moest ik daarom ook echt even bijkomen, werd behoorlijk licht in me hoofd, en iemand met een lichte vorm van claustrofobie is een te volle lift ook niet echt bepaald een pretje. na een wc stop en een broodje zijn we naar de bovenste verdieping gegaan. waow wat een prachtig uitzicht en tot onze mazel zagen we ook nog eens de zonsondergang vanuit de top. na alle ellende die dag kon dit niet beter.
Na de eifeltoren lekker een hapje gegeten met me schat, maar wat deed hij toch raar de hele tijd. Hij was vrolijk maar stil, zijn ogen glinsterde. zodra ik vroeg wat er was zei hij "ben gewoon blij dat we er dan eindelijk zijn" hmm dacht ik ja ja zal wel maar ok.
Het was al aardig laat maar ik wilde nog zoveel doen, terwijl we weer richting de eifeltoren liepen bespraken wat we het beste nu nog konden gaan doen en hoe. Terwijl we langs het donkerste stukje van de Eifeltoren liepen wat erg verlaten was pakte hij me vast en vertelde me over de ring die ik voor me verjaardag had gekregen eigenlijk niet voor me verjaardag was maar een reserve. Ik keek hem verbaas aan. "waar heb je het over" vroeg ik, en langzaam hield hij een mooie gouden ring tevoorschijn en daar kwamen de woorden "wil jij met me trouwen"en op het moment dat hij dat aan mijn vroeg, ik liet hem niet zijn zin afmaken, kwamen de tranen van verbazing en geluk te voorschijn en zei met moeite door me blijdschap "JA!" Hij deed me andere ring on me andere vinger en deed de goude om me vinger. Ik kon dit niet geloven. was dit dan echt gebeurd?! en ik bleef maar staren naar me ring. Dat maakte alles letterlijk die dag in het niets. En nog steeds besef ik het niet helemaal hoor. Maar ben dolgelukkig. Nu flink sparen voor die prachtige bruiloft.

 Op 29 November 2014 om 19:10 ben ik door de allerliefste ten huwelijk gevraagd, in Parijs. bij de Eiffeltoren!

meet and greet met Bruno Mars in Luxenburg 17-10-2011

Scroll down for Dutch

Meet and Greet with Bruno Mars

17-october-2011

 On the road ...

Around 12.30pm we left home, kinda later then we planned for, but still we were right on schedule. after 3 hours driving, Caroline: "SHIT DID WE TOOK THE GIFT WITH US?" So as soon as we stopped on the side of the read, I stepped out and I screwed up the whole trunk, but… conclusion: NO!!! FORGOTTEN! As totally disappointed we are that we forgot it. I was really in de mood to go back. But that was not realistic, we would arrive way too late. it started not great already this morning because I forgotten my iPod and the radio refused to work. :( no music. So we just made our own music ... ahem: P ... it was a terrible long end to drive. We have been stuck for 2x in the traffic, which we lost 20min already. I got a bad feeling that we wouldn't make it on time . What a big mess in Luxembourg! 3 and half hours sitting * yawn * but we drove each 1 and half hour. Finally after 2 hours driving we arrived at a gas station to fill the gas of my car: O: O ... in the store there everything in there was 2times bigger then we have in Holland, like a bottle of nutela, has the size from 10 small bottles Omg! In Meanwhile that we ate some, Caroline got the brilliant idea to create a new card for Bruno. She still had one with his picture on it. And she got it with her. I wrote it and Carolien bought something there.

Arrived.

After a long trip of like 4 hours we arrived at the Rockhal in Luxenbourg over 4:30pm (we had to be there before 5pm)we first had to park. So once arrived at the building there were quite a few people in the normal line (900 people or so) . We were at the (then) quiet row for all people with a M&G. I had expected that more people got a M & G but it remained quiet. Meanwhile, we found out that behind us were two girls with a mother who was also Dutch. So while we were waiting we had some fun. Were about 11 or 12 people for the meet and greet. There wasn’t coming more. What was even better. All the time that we are waiting we got into a nice conversation with the other girls. We saw some very old ladies who wearied high boots short dress so her legs were naked. (and no offence and dont wanna be disrespectfull, but these old legs were just... ewl...) It was a terrible view. I understand that also old ladies want to meet Bruno. But please dress yourself to your age. Well it was quite funny. She thought she was hot. But not :P

Meet and Greet!

At 6pm, we finally got inside. (so why the hell did we need to rush all for?! :P ). When we got inside, everything got checked by name, etc.. We got a silver wristband what we had to wear with Meet & Greet on it. We needed to take the stairs to go upstairs where we had to wait. The rest of the crowd still had to wait an hour outside before they were allowed to get in. Oh, that was a nice feeling: P ... (no offense to those who were waiting outside XD) we were escorted to upstairs. Security men were literally everywhere. Once we were there, we were ordered to stand against the wall. They putted some music on, first you heard an acoustic sung, and I saw girls looking shocked because they thought it was Bruno who walked up while singing haha. Those men of the security where laughing because of the reaction from the girls! Also me, Carolien and the rest of the Dutch girls laughed out loud. After like fifteen minutes there came two men, the one, I think, worked here at the concert hall and the other man was very big and cranky, I don’t think if he worked here. But I don’t think so. Because the man who worked here had to translate everything to France. Because the big man only spoke English and in Luxembourg they speak most of the time France. The big man who spoke English looked

Thanku Marion :)

Check this drawing! :D its made by an amazing talent woman who doesnt relize it by herself.

I gave her a picture of me and a picture of enriqeu and check out how it came it!

I just LOVE IT!

Thank you verry much Marion!!!

she make a lot of other drawings they are amazing :D

Latin Vilage 2011

sunday, went with Miryam to Latin Village! was great! :D

danced way to much, so much pain next day, and my voice was destroyed haha,
but it was all worth it! :D

up to 2012!

check for clips Miryam's YT chanel:

http://www.youtube.com/user/rebel1981

Enrique @Ahoy, Rotterdam, Netherlands March 28th

Monday, I was early on my way to Rotterdam for Enrique Iglesias concert in Ahoy. We were there at half past three, and it was already quite busy. There were two rows, for the Golden Circle (for us) and the standard stand places. The standard was already madness. In our row were still people sitting on the ground, half an hour later suddenly EVERYBODY STANDS UP! And starts walking (almost running) so we shoot forward. Every half hour we went forward much more. I still do not understand why, because ...